Het is dinsdagavond kwart over tien. Ik kom net thuis van rouwbeklag. De moeder van Filemon is zaterdagnacht in Eritrea overleden. Zondagavond is ze begraven. Maandag bereikte het bericht de twee zonen hier op Urk. Nu komen alle vrienden samen in het huis van Filemon voor rouwbeklag. Twaalf dagen lang. Ze zitten zwijgend bij elkaar. De vrouwen zijn gesluierd. Jacolien en ik zijn de enige vreemden. Wonderlijk die rouw op afstand. Maar de getroffen familie hoeft niet in eenzaamheid te rouwen. Eritreeërs zoeken elkaar op. Het hele huis zit vol. Hoofdzakelijk mannen. Ze blijven niet alleen de hele avond, ze blijven ook slapen. Waar? Gewoon op de grond. Vanavond werd de stilte doorbroken. Er ontspon zich een discussie over de man vrouw verhoudingen. Ik weet niet precies hoe het begon, maar het werd een pittige discussie. Een paar mannen waren zeer uitgesproken, zij waren de baas, vrouwen moeten onderdanig zijn, punt uit. Ik heb geprobeerd die ‘punt’ iets op te schuiven, door behalve vers 24 ook vers 25 uit Efeze 5 in de discussie te brengen. ‘Mannen hebt uw eigen vrouw lief, zoals ook Christus de gemeente liefgehad heeft en Zich voor haar heeft overgegeven’. Oei, het is dus niet eenvoudig om een getrouwde man te zijn. Het was het enige moment dat de discussie even stil viel.
Vanmiddag was ik al met Marijke meegegaan naar het AZC in Luttelgeest. We moesten nog even een koffer bij een Syrisch moslimgezin brengen. De vier kinderen 0 tot 11 jaar zijn altijd uitgelaten als we op bezoek komen. De hele familie moet binnenkort naar Duitsland omdat daar indertijd vingerafdrukken gegeven zijn. Volgens de regels moet je in dat land asiel aanvragen. Zo krijg je wel meertalige kinderen. Er ligt een kinderbijbel op de bank. Gekregen. De meisjes zijn er blij mee, en ja, ze kunnen hem lezen.
Terug uit het AZC spoed ik me samen met Trijntje naar Ferez. Met zijn vrouw Asia en zijn twee zoontjes woont hij op Urk. Gevlucht uit Aleppo. Bizarre dingen heeft hij daar meegemaakt en ook tijdens de reis naar Europa. Je gelooft het amper. De Turkse kustwacht stak de boot waarop hij zat lek. Na vier uur zwemmen bereikte hij de Griekse kust. Hij was een van de weinige overlevenden. En nu woont hij hier. Hij is meer dan tevreden. ‘Je hebt hier voor iedereen dezelfde rechten en dezelfde regels’ Anderen in zijn omgeving hadden zich laatdunkend over Urk uitgelaten maar Ferez wil geen kwaad woord over Urk horen. ‘Ik blijf hier heel mijn leven’. Hij had het ook niet veel beter kunnen treffen daar in zijn buurtje. Aan elke kant een gezin dat alle warmte met hen deelt. Nu zitten we bij hen aan tafel. Met de volle schalen gaan we eerst op de foto. We genieten van het eten en het samenzijn. Na de maaltijd lezen we Matheus 5, eerst in het Nederlands, dan in het Arabisch. Als we lezen over smaad en vervolgingen slaat Ferez zijn arm om Asia.
Het was een vluchtelingendag vandaag. Krantenartikelen worden vlees en bloed of moet ik zeggen, bijbelverhalen worden weer vlees en bloed.
Krijn de Jong