Maandag 6 februari. De berichten over de vreselijke aardbeving in Turkije en Syrië dringen langzaam tot ons door. Het overweldigd je. Wat een verschrikking. Midden in de nacht. De omvang dreigt je te verlammen. Kun je iets doen? Je bidt. En je zoekt contact. In ons geval met de mensen uit Turkije en Syrië die in ons midden wonen. Laten we samenkomen om te bidden. Jacoline heeft de contacten, het Leger des Heils biedt ons onderdak. In tijden van vreugde en in tijden van verdriet wil je bij elkaar zijn. Nu dus met ons verdriet. We luisteren naar de verhalen. Er vloeien tranen. We gaan samen bidden. Bidden help, het geeft lucht, het geeft hoop. ‘Bid en werk’ leerde Benedictus, de grondlegger van het kloosterwezen, ons. Je kunt ook zeggen: van bidden ga je werken. Als je de ogen in je hoofd sluit, kunnen de ogen in je hart open gaan. Kan ik iets doen? Wat kan ik doen? Inmiddels lopen er op Urk verschillende acties. Een ervan is voor de mensen uit Aleppo. De grootste stad in Syrië. Een oer-oude stad met een oer-oude christelijke gemeenschap. Misschien kan Urk door deze actie wat dichter bij hen komen. Dichterbij de christenen daar. Al voor de aardbeving was hun situatie vol van gevaar. Op de ranglijst van christenvervolging staat Syrië op nummer 12. En dan is er nog die burgeroorlog die zich al 12 jaar voortsleept. Wat bijzonder dat we nu, door heel korte lijnen, snel daar een beetje hulp kunnen bieden. Het geld dat je vandaag geeft kan een paar dagen door de mensen daar worden besteed. De eerste behoeften zijn voedsel en warmte.
Gistermorgen meldde de krant dat de Turkse stad Antakya bijna geheel verwoest is. Antakya is de huidige naam van het vroegere Antiochië. Antiochië is de plaats waar de eerst christengemeenschap buiten Jeruzalem zich vestigde. Antiochië dat is de stad waar de volgelingen van Jezus het eerst christenen werden genoemd. Paulus heeft er gewerkt samen met Barnabas. Petrus was er de eerste bisschop. Ook de Christenen in Turkije hebben het moeilijk. Turkije staat ook op die lijst van christenvervolging. Laten we ze niet vergeten. Houd je ogen, je oren en je hart open.
Ook in ons midden wonen ze, mensen uit Syrië en uit Turkije. Niet eenvoudig om contact met ze te krijgen. Andere taal, heel andere gewoontes en ook een andere godsdienst. Verschillenden van hen zijn moslim, anderen christen. In het geval dat het christenen zijn is het nog niet direct eenvoudig. Die orthodoxe kerk daar is zo verschillend van de onze. Misschien goed om ons te realiseren dat de Syrisch-orthodoxe Kerk wordt gezien als de bakermat van het christelijk geloof. Na Jeruzalem natuurlijk. Vanuit Syrië verspreidde het Evangelie zich verder.
Mochten er vluchtelingen in uw straat wonen, doe dan eens iets ongewoons. Bel aan en vraag hoe het met hun familie gaat. Ongewone situaties vragen om ongewone acties. Mensen ontmoeten kan het begin zijn van meer begrip. Van ontmoeten en luisteren kun je veel wijzer worden.
Krijn de Jong